تعداد و محل امام‌زاده‌ها در ایران

   گفته می‌شود که امام‌زادها در مناطق خوش آب و هوا مستقر شده‌اند.
  گفتم: مگر از گریوان خوش آب و هوا داریم. دریغ از یک امام‌زاده. 
  البته اراضی و باغاتی بنام ایمام یره و ایمام قلاقه داریم، اما امام زاده نیستند. ولی کاش اگه امام زاده نبود، یه آخوند و آیت‌الهی از قبل می‌داشتیم تا با برگزاری کنگره و بزرگداشت براشون، روستامون شناخته شده می‌شد و بودجه و کمکی از دولت‌های پسین و پیشین می‌گرفتیم تا این همه از توسعه و پیشرفت عقب نمی‌ماندیم.
 راستی چند سال پیش از بس بخاطر کنگره‌های بی‌حاصل زیاد شده بود و من ناراحت از این وضع یه پیشنهاد دادم که بزرگان روستا، خصوصا آخوندامون بیایند یک شجره نامه‌ی بلند بالایی، برای پیژو مرد( یا پیجو مرد) درست کنند و کنگره و بزرگداشتی برایش بگیریم. نقل است که ایشان جوانمرد قصابی بوده و مزارش در بلندترین نقطه‌ی گورستان گریوان واقع است، سنگ قبری هم دارد که تاریخ طولانی را نشان می‌دهد.
 ولی برخی دوستان، این سخن بنده را هر چند از سر غیض بود ولی از یک واقعیتی برمی‌خواست، به مزاخ و شوخی گرفتند و بعضی هم ناراحت شده و گفتند، این چه کاریه، بهتر که همچو برنامه‌های مزخرفی را نداریم.
بالاخره ما هم مثل اجداد شریفمان از چنین تشریفاتی محروم شده و به آیین و رسوم کهن خود و دین بی‌پیرایه ایشان بسنده کردیم. 
  در گریوان آئین‌های خوبی در سده‌های گذشته داشته‌ایم ولی به مرور زمان، خصوصا پس از انقلاب به فراموشی سپرده شدند.
 از میان همه‌ی رسوم گذشتگانمان،  رسم اولین روز عید نوروز یا همان، " تزه ایلنگ باریشماقه" را حفظ کرده‌ایم. این آئین در ایران نمونه ندارد و مختص گریوان است.
باشد که این رسم بنام این روستا به ثبت رسیده و آیندگان ما هم آن را پاس داشته، با افتخار برای گذشتگان خویش درود بفرستند.