سلامبا سلام و آرزوی قبولی طاعات و عبادات عزیزان؛ 
استحضار دارید که سنت پسندیده‌ی دید و بازدید در نوروز باستانی در تمام نقاط ایران مرسوم است. 
این مراسم در گریوان از دیرباز با آیین ویژه‌ای شروع می‌شود که منحصر به گریوان بوده و در جای دیگر دیده نمی‌شود.
این آیین و رسم کهن گریوان، پس از تحویل سال نو، در همان دقایق و ساعات اولیه‌ی آغاز سال جدید، شروع می‌شود‌. اهالی بر سر مزار روستا واقع در قبله‌ی( جنوب) گریوان و مشرف بر منازل روستا، حاضر شده و برای شهدا و اموات خود به قرائت فاتحه می‌پردازند.
پس از حضور اکثریت اهالی بر سر مزار، رفته رفته افراد به پایین پله‌ها و در مسیر ورودی جنوبی روستا هدایت یافته در صفی منظم قرار می‌گیرند.
این صف در اکثر سالهای قبل از کرونا بقدری طولانی و ادامه دار می‌گردید که از منازل روستا عبور کرده و کوچه‌های منتهی به قسمتهای غربی و شمالی نیز می‌رسیده است.
افراد سرازیر شده از مزار، بترتیب از شمال به جنوب منتظر می‌مانند تا آخرین نفر پایین آمده از بلندی مزار ، در سمت جنوب به صف منتظران پیوسته و مصافحه و روبوسی و احوالپرسی را از همان سمت قبله آغاز نماید. 
افراد به همان ترتیبی که احوالپرسی، تبریک و شاد باش، عید نووروز  شروع کرده‌اند، خود را به اولین نفر در شمال صف که اینک آخرین نفر برای عرض ارادت منتظر مانده می‌رسانند. فردی که اول صف آمده اگر که آخرین نفر پایین آمده از بلندی مزار نباشد، در پایان صف خودش وارد صف شده و با افراد بازمانده احوالپرسی می‌کند.
به این ترتیب تمام حاضرین اعم پیر و جوان، ساعتها در صف می‌مانند تا با همه دیدار سال جدید کرده باشد.
با این مراسم، مردان به منزل برگشته و مراسم دید و بازدیدهای خانوادگی را که اغلب بصورت دستجمعی شروع می‌کنند.
 این مراسم خاص اهالی محترم گریوان است. به همین منظور تلاش شده تا این مراسم بعنوان میراث ماندگار بنام گریوان به ثبت ملی برسد.
از آنجایی که برای این کهن رسم پیشینیان خود، بدنبال انتخاب نام مناسب با فرهنگ گریوان هستیم، تقاضا داریم، در کوتاه‌ترین زمان ممکن، نامی که گذشتگان بر روی این مراسم خاص نهاده‌اند و یا پیشنهادی در این زمینه دارید، اعلام فرمایید تا اقدامات قانونی برای این امر مهم صورت گیرد.
از جناب احمدآقای منادیفرد هم که در میراث فرهنگی بجنورد بجد پیگیر موضوع این هستند، تشکر و قدر دانی می‌کنیم.